Bullying (part 3)

Εντάξει. Ευτυχώς τις δύο σημαντικότερες φορές που έπεσα θύμα bullying όταν ήμουν μικρός τα έβγαλα πέρα (είτε με τη ψυχολογική βοήθεια και τις συμβουλές του πατέρα μου, είτε με την έμπρακτη βοήθεια του τότε κολλητού μου). Τι γινόταν όμως όταν δεν ήμουν εγώ το θύμα τέτοιου είδους επιθέσεων αλλά ο θύτης?

Στην τάξη μας υπήρχαν 3-4 παιδιά τα οποία έπεφταν θύματα τέτοιων επιθέσεων (παχουλά παιδιά, γυαλάκιες κτλ). Ευτυχώς εγώ ήμουν από αυτά που έπεφταν θύμα λιγότερο συχνά. Τι γίνεται όμως με τις σχέσεις μεταξύ αυτών των παιδιών. Εγώ για τα υπόλοιπα ταλαιπωρημένα παιδιά αισθανόμουν πάντοτε μία στεναχώρια. Δεν μπορούσα να τους βλέπω να ταλαιπωρούνται. Ποτέ μου βέβαια δεν πήγαινα να τους υπερασπιστώ, μη τυχόν και μπω στο μάτι των νταήδων. Κάποια στιγμή όμως, η καλή μου διάθεση απέναντί τους, προφανώς εκλήφθηκε ως αδυναμία και τότε όλα πλην ενός άρχισαν να με κοροϊδεύουν. 

Ήμαρτον άνθρωπε μου. Δεν κοιτάς που σε κοροϊδεύουν και τις τρως από όλο το σχολείο, πας να αποδείξεις τη μαγκιά σου  κοροϊδεύοντας κάποιον άλλον μόνο και μόνο επειδή τον θεωρείς ότι είναι πιο αδύναμος από σένα? Ε, τότε εγώ δεν άντεξα. Από τότε άρχισα να συμπεριφέρομαι σε αυτά όπως τους συμπεριφέρονταν και όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Τα έβριζα, τα βάραγα, τα κορόιδευα. Από τη μία αισθανόμουν άσχημα και από την άλλη κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ήξερα πως τουλάχιστον πως σε αυτή την ιδιότυπη αλυσίδα η οποία είχε δημιουργηθεί, δεν ήμουν εγώ ο τελευταίος και προφανώς πιο καταπιεσμένος κρίκος της.

Στο σχολείο άλλα παιδιά που υπόκειντο σε τέτοιου είδους συμπεριφορά ήταν δύο αγόρια κατά ένα χρόνο μικρότερα από μένα. Αυτά ήταν δυο κάπως θηλυπρεπή παιδιά τα οποία δυστυχώς λάμβαναν μεγάλη πίεση από τους συμμαθητές τους. Αυτά τα παιδιά δεν τα πείραξα ποτέ, αισθανόμουν μέσα μου κάτι να μας συνδέει. Απλά καθόμουν πολλές φορές και τα παρακολουθούσα που έπαιζαν στην αυλή και συχνά μάλιστα τα ζήλευα για την σχέση που είχαν αναπτύξει τόσο μεταξύ τους, όσο και με τις κοπέλες της παρέας τους. Όλη η παρέα τους υπερασπιζόταν και στο τέλος κανείς δεν τολμούσε να τους πλησιάσει... Όσο και να ήθελα να κάνω παρέα με αυτά τα παιδιά, ποτέ μου δεν έκανα. Ήξερα την άποψη που είχαν για αυτά τα αγόρια οι γονείς μου, οπότε σε περίπτωση που το έκανα, θα ήταν κάτι αντίστοιχο με ένα πολύ πρώιμο outing...