Διακοπές του Πάσχα ήταν, το χωριό είχε γεμίσει με κόσμο (κρίση ακούμε και κρίση δεν είδαμε! Τόσο το χωριό όσο και οι γύρω περιοχές και τα μαγαζιά τους ήταν ασφυκτικά γεμάτα!) και ως εκ τούτου ήταν ευκαιρία να δω αγαπημένους φίλους που δυστυχώς οι επαγγελματικές και ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις είχαν καιρό να επιτρέψουν επίσκεψη τους στο χωριό!
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια είδα μία πολύ καλή φίλη μου και κολλητή της κολλητής μου! Ποιητική αδεία ας την πούμε... Φωτεινή! Αφού τελείωσε να ρωτάει επίμονα τα νέα μας (κακή συνήθεια της που συνήθως σημαίνει πως έχει πολλά νέα να πει η ίδια...) μας είπε τα δικά της! Εγώ ήθελα τόσο πολύ να πω τα δικά μου νέα αλλά αισθανόμουν πολύ περιορισμένος! Πραγματικά ούτε να διανοηθώ θα μπορούσα να έχω μία διπλή ζωή! Μία ώρα ήμασταν μαζί και είχα ανεβάσει 500 σφυγμούς μη τυχόν και μου ξεφύγει κάτι πριν της αποκαλύψω την αλήθεια για μένα!
"Πως?" αποκρίνεται η Φωτεινή! "Είμαι gay!" επανανέλαβα εγώ. "Εγώ θα υπερασπιζόμουν σθεναρά πάντως τον ανδρισμό σου..." είπε η αδερφή της Φωτεινής. "Καλά μη βάλεις και στοίχημα..." της απαντάω εγώ αστειευόμενος! Μετά από κανα πεντάλεπτο συνοπτικής αφήγησης μου που απαντούσε στις ερωτήσεις "πως", "πότε" και κυρίως γιατί είχα κοπέλα στο Λύκειο όπου με παρακολουθούσαν αποσβολωμένες και αφού συνειδητοποίησαν πως δεν αστειεύομαι η Φωτεινή μου είπε πως για αυτή δεν αλλάζει τίποτα αφού είμαι ο φίλος της που πάντα θα αγαπάει. Κάπου εκεί πάει να βγάλει ένα λογύδριο η αδερφή της πως το να είναι κάποιος gay είναι απόλυτα φυσιολογικό και άλλα τέτοια βαρύγδουπα, που έρχεται να διακόψει η Φωτεινή επειδή θέλει να συνεχίσω να μιλάω εγώ.
Εγώ είχα εντυπωσιαστεί όμως με την έναρξη του λογυδρίου της αδερφής της. Η αδερφή της Φωτεινής (λίγο μικρότερη από μένα σε ηλικία) είναι από τα άτομα που στο Λύκειο ήταν από τα πλέον ξενοφοβικά και ομοφοβικά (λόγω της αρκετά συντηρητικής οικογένειας από όπου προέρχονταν) και είχαμε κάνει άπειρα μικροκαυγαδάκια για τις "ανωμαλίες της φύσης" όπως αρεσκόταν να μας αποκαλεί. Παρόλα αυτά εγώ έκανα υπομονή μέχρι ο κολλητός της -που είχα ψηλιαστεί πως είναι gay- να της κάνει coming out για να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα και να μετριάσει την ομοφοβία της. Όπερ και εγένετο. Από τη στιγμή που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο με τον κολλητό της και έφυγαν από το χωριό, παρατήρησα την απόλυτη μεταστροφή στις αντιλήψεις της και φαντάστηκα πως το είχε κάνει ο κολλητός το θαύμα του! Αλλά από εκεί που μας αποκαλούσε ανωμαλίες της φύσης να μιλάει με τόσο καλά λόγια δεν το περίμενα...
Μετά από μία περίπου ώρα που συζητάμε έχουν αρχίσει να μου κάνουν ανάκριση για το αν τα έχω με κανέναν. Εγώ μιας και έχω δει πως το έχουν πάρει πολύ καλά -βλακωδώς- πίστεψα πως δε θα υπήρχε πρόβλημα να τους μιλήσω για το boyfriend. Αφού τους είπα συνοπτικά την ιστορία της γνωριμίας και αφύ έχουμε ήδη πάρει το δρόμο για το σπίτι (Μ. Παρασκευή ήταν έπρεπε να ετοιμαστούμε για τον επιτάφιο!) η Φωτεινή πετάει το κορυφαίο: "Πείτε με αφελή και χαζή, αλλά εγώ πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα παντρευτείς (γυναίκα)."
συνεχίζεται...
