Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

My first girlfriend

Έχω συχνά αναφέρει την εσωτερική μου μάχη όταν ήμουν μικρότερος για να πείσω τον εαυτό μου πως δεν ήμουν gay. Δεν έχω αναφέρει όμως πως στα πλαίσια αυτής της μάχης απέκτησα και κοπέλα...

Ήμουν 15-16 χρονών, το φαινομενικά καλό παιδί της τάξης, καλός μαθητής (βαθμούς "φυτού", χωρίς να διάβαζα ιδιαίτερα πάντως) με όχι και ιδιαίτερα τρομερή εξωτερική εμφάνιση. Είχα μόλις γίνει φίλος (παρότι γνωριζόμασταν από το δημοτικό!) με μία κοπέλα. Ήταν η κοπέλα που ήθελαν όλοι στο Γυμνάσιο, αλλά επειδή είχε αλλάξει λίγο η εξωτερική της εμφάνιση (εφηβεία ήταν άλλωστε...) δεν είχε πλέον την ίδια "ζήτηση" με παλαιότερα! 

Όταν τη γνώρισα κατάλαβα πως ήταν ο κοντινότερος, από άποψη χαρακτήρα, άνθρωπος που είχε βρεθεί δίπλα μου. Έξυπνη, προοδευτική, με θρησκευτικές, πολιτικές και ψυχολογικές αναζητήσεις. Με έναν τόσο συμβατό χαρακτήρα με το δικό μου, δεν άργησε πολύ η μέρα που μου καρφώθηκε η ιδέα πως έπρεπε να γίνει κοπέλα μου. Μετά από ένα ολόκληρο καλοκαίρι που βγαίναμε με παρέα και μετά μέναμε μόνοι μας και μιλάγαμε με τις ώρες (σχεδόν καθημερινά!) έκανα την κίνησή μου (βήματα χελώνας...). Της εξομολογήθηκα ότι μου άρεσε και έγινε το αναπάντεχο. Ενώ προετοιμαζόμουν να φάω χυλόπιτα αυτή ανταποκρίθηκε θετικά, κάτι που με κόμπλαρε αφάνταστα! 

Εντάξει δε το περίμενα πως θα της άρεσα και εγώ οπότε αρκεστήκαμε σε μία αγκαλιά (τι ωραία όταν όλα ήταν πιο αθώα...?) και μετά καληνύχτα. Για να μην τα πολυλογώ ένα μήνα μετά είχαμε χωρίσει. Τσακωνόμασταν συνέχεια για βλακείες, ήμουν και πολύ κότα (πέρα από gay!) σε ότι έχει να κάνει με το πιο... ερωτικό κομμάτι οπότε ήταν θέμα χρόνου να χωρίσουμε. Από αυτή την -λέμε τώρα- σχέση το πιο extreme που έγινε ήταν κανα-δυο φιλάκια που υποψιάζομαι πως ήταν και ένας από τους λόγους που χωρίσαμε (I was a lousy kisser back then...).

Με την κοπέλα αυτή παραμείναμε φίλοι και μετά τον χωρισμό (αφού ούτως ή άλλως ήμασταν και πριν) και επικοινωνούμε ακόμη και σήμερα, παρότι έχει μετακομίσει και έρχεται σπάνια εδώ.

ΥΓ: Αν ήταν πάντως να πάω με γυναίκα, μόνο με αυτή θα το έκανα. Μου έχει ψιλομείνει απωθημένο...

6 σχόλια:

  1. Ωραίες και αθώες αναμνήσεις……..
    Κι εγώ, δεν θα ξεχάσω, όταν γυρίζοντας από την πενταήμερη εκδρομή της 3ης Λυκείου στην Σκιάθο, μια συμμαθήτρια λίγο παχουλή που κανείς δεν ήθελε, πριν κατέβει από το πούλμαν, ήρθε και μου έσκασε ένα φιλί. Προφανώς για να έχει κάτι να θυμάται κι εκείνη. Ένιωσα, για διαφορετικούς βέβαια λόγους, να την καταλαβαίνω απόλυτα, κι αισθάνθηκα αλληλέγγυος μαζί της.
    Για ένα διάστημα μέχρι τις εξετάσεις, της συμπαραστάθηκα με πάθος. Μετά χαθήκαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοπέλα; άουτς!

    Πάντως υπάρχουν και χειρότερα.. για διάβασε αυτό!

    http://nocturnegr.blogspot.com/2007/12/12.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απωθημένο...πιο πολύ μου έμεινε αυτή η λέξη παρά το οτι είχες κοπέλα!!!!!!!!!!!
    Ωστε είχες κοπέλα ε...λες να είχες κ κρυφές θαυμάστριες?!........!!!!!!!!!!!!!

    Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ sikman
    Όντως οι αθώες αναμνήσεις είναι οι καλύτερες...

    @ george
    Πραγματικά ακόμη απορώ πως γλύτωσα ανάλογη επίσκεψη σε οίκο ανοχής λόγω των παρεών που έκανα. Αν γινόταν πάντως να βρεθώ σε τέτοια επίσκεψη μάλλον την ίδια κατάληξη με σένα θα είχα.

    @ Ε.
    Ναι απωθημένο! Έκανα αρκετό καιρό να την ξεπεράσω, και στεναχωρέθηκα όταν έμαθα ότι τα έφτιαξε με άλλον αργότερα!
    Ελπίζω να είχα καμιά κρυφή θαυμάστρια πάντως αλλά κυρίως καναν κρυφό θαυμαστή...
    Αν και χλωμό γιατί ήμουν πολύ μαλακομπουκωμένο τότε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τελικά έμαθε ότι είσαι γκέι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όχι, αλλά όταν αποφασίσω να της το πω δε θα έχω, πιστεύω, κανένα πρόβλημα. Είναι το πιο gay-friendly άτομο που γνωρίζω. Να φανταστείς, κάποια στιγμή είχα υποψιαστεί πως ίσως ήταν και αυτή ομοφυλόφιλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή