Όλη μου τη ζωή περιτριγυρίζομαι από αρκετά άτομα (δε θα τα πω φίλους, γιατί αυτοί που μπορώ να τους αποκαλέσω φίλους είναι μετρημένοι στα δάχτυλα τους ενός χεριού!) τα οποία μου έχουν τρομερή εμπιστοσύνη και μου εξομολογούνται όλα τους τα προβλήματα. Και δεν είναι μόνο γνωστοί και φίλοι που μου εξομολογούνται τα διάφορα θέματα που τους απασχολούν. Ακόμη και στο δρόμο συναντώ άτομα έτοιμα να μου πιάσουν κουβέντα και να με φορτώσουν με τις έγνοιες τους.
Και ενώ όταν πρόκειται για πραγματικούς φίλους δε με ενοχλεί καθόλου (κάθε άλλο θεωρώ τιμή μου το ότι με εμπιστεύονται και προσπαθώ πάντα να τους βοηθάω!) σε όλους τους υπόλοιπους με κουράζει αφάνταστα. Η μόνιμα θετική μου διάθεση και η φαινομενική μου εξωστρέφεια (που να 'ξεραν όλοι τι κουβαλάω μέσα μου...) κάνει όσους γνωρίζω να βρίσκουν σε μένα ένα άτομο για να πουν τα προβλήματά τους. Άτομα όλων των ηλικιών από 15 εώς και 115, και των δύο φύλων ακόμα και άσχετοι στις στάσεις μέσων μεταφοράς (όχι, το ότι φοράω ακουστικά και ακούω μουσική δεν τους σταματάει!) αρχίζουν έτσι στα ξεκάρφωτα να μου λένε τα προβλήματά τους!
Και εντάξει τους άσχετους δεν τους κατηγορώ, μπορεί να θέλουν να πουν σε έναν άγνωστο τον πόνο τους, όλοι οι υπόλοιποι που έχουμε φιλικές σχέσεις αλλά όχι και πολλά πολλά γιατί θέλουν να με φορτώνουν με τα θέματά τους, τη στιγμή που εγώ δε τους φορτώνω με τα δικά μου?
Όλα αυτά άρχισαν να με κουράζουν πλέον και προσπαθώ (ως ένα σημείο τα έχω καταφέρει κιόλας) να τους αποφεύγω. Άλλους ευκολότερα και άλλους δυσκολότερα. Κάποια στιγμή που βαρέθηκα να ακούω επί 2 βδομάδες (τηλεφωνικά) για τα γκομενικά μιας "φίλης" της είπα αυτό που προσπαθούσα επί πολύ καιρό να της πω διακριτικά, πολύ χοντροκομμένα. Στεναχωρήθηκα που θύμωσε βέβαια, αλλά πλέον το σκέφτεται διπλά και τριπλά πριν με ενοχλήσει. Πραγματικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να ακούω και να συμπαρίσταμαι στον οποιονδήποτε, αλλά το βάρος των προβλημάτων όλων των άλλων με έκανε να φτάνω στα όρια της κατάθλιψης με το παραμικρό μου πρόβλημα. Στο κάτω κάτω της γραφής αν ήθελα να κάνω αυτό το πράγμα θα είχα γίνει ψυχαναλυτής και θα πληρωνόμουν κιόλας!
gia tous filous nai...alla genika ta variemai poli poli auta :) :) eidika na mizeriazei o allos ase...kali evdomada!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήμπως να το σκεφτείς ξανά για ψυχαναλυτής;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι κακό επάγγελμα!!!Αφού μάλλον το έχεις!!!
Την Καλημέρα μου!!!
@ Leviathan
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα δεν είναι δυνατόν σου λέω. Ακόμη και στο δρόμο σου άσχετοι (ναρκομανείς, γέροι, άποροι και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς) μου λένε τον πόνο τους....
@ karkinos7
Μωρέ μια χαρά επάγγελμα είναι, αλλά εγώ μιζεριάζω εύκολα. Και δεν το βγάζω στους άλλους. Το κρατάω μέσα μου!
όντως... και γω γενικά εμπνέω στον άλλον αυτή την "εμπιστοσύνη" για άνοιγμα καρδιάς/ψυχής αλλά πραγματικά δεν το αντέχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως όταν ζητάει ο άλλος να με δει, και καλά για καφέ ή γιατί του έλειψα, και καταλήγουμε να μιλάει μόνο αυτός, χωρίς καν να με ρωτήσει ένα "τι κάνεις εσύ;"....
Ούτε τα προσχήματα...
Τελικά κατόρθωσα να βάλω εγώ ένα τέλος σε αυτή τη μιζέρια, αποφεύγοντας τη συχνή επαφή με τους κουραστικούς και τους μίζερους, και εξηγώντας το παράπονό μου στα άτομα που αγαπάω.
Δεν κινείται ο κόσμος γύρω τους, έχουμε και μεις προβλήματα! Αλλά για μας δε ρωτάει κανείς! Πάντα των άλλων είναι πιο σημαντικά...
Πριν δύο χρόνια έκανα μια πολύ σοβαρή επέμβαση στο στήθος και η άλλη γυρνάει και μου λέει: ααα, αυτό δεν είναι τίποτα, εγώ έπαθα γαστρεντερίτιδα και με θέρισε στον εμετό μια βδομάδα...
Το καταλαβαίνεις;;;;;;;
Μόνο και μόνο για να κλαφτεί η καριόλα!
Δε της είπα κάτι, απλά δε ξαναπήρα τηλ...
Δεν ξέρω τι και πώς ακριβώς συμβαίνει, όμως νομίζω ότι το να εμπνέεις στους άλλους εμπιστοσύνη, δείχνει ότι έχεις θετική αύρα ή όπως αλλιώς λέγεται. Και καταλαβαίνω τι εννοείς, όμως, εφόσον σου δίνεται η δυνατότητα, σκέψου ότι κάποιες φορές έχεις την δύναμη να απαλύνεις τον πόνο και τις έγνοιες κάποιου. Πολύ σημαντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό 'κει και έπειτα, είναι στο χέρι σου αυτές οι συζητήσεις να μην γίνονται τρίωρες!
Δηλαδη ερχονται στα καλα καθουμενα αγνωστοι και σου πιανουν κουβεντα και σου λενε τον πονο τους?Μη χειροτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@marionastro
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλιωσα στο γελιο!
Αμ και εσύ μην την κουράζεις με τις εγχειρήσεις σου. Την είχε θερίσει ο εμετός!!!!!! :p
@g for george
Όποτε μπορώ βοηθάω. Από ένα σημείο και έπειτα αρκετά άτομα είναι πολύ κουραστικά και πλέον τα αγνοώ! Τα ακούω, αλλά απλά βρίσκομαι εκεί. Ούτε συμβουλές, ούτε αφήνω αυτά που λένε να με επηρεάσουν (όσο αυτό είναι δυνατόν!).
@the_man
Καλέ ναι! Τελευταία φορά ένας άπορος στη στάση λεωφορείου που μου κλαιγόταν για το ότι έχασε το προνιακό του επίδομα στα φρουτάκια!!! Δεν ήμουν και πολύ στα καλά μου εκείνη την ώρα μόνο που δεν τον έβρισα...
Καλά βρε φίλε κ εσύ που πας κ πέφτεις!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ σε μένα έχει συμβεί να κάθομαι στη στάση κ να μου πιάσει την κουβέντα μια γιαγιά κ να μου λέει για ένα σκυλί που την είχε δαγκώσει πολύ άσχημα...μου είπε κ λεπτομέριες κ εγώ πήγαινα για φαγητό(!)...ω θεε μου...απλά ο καθένας κουβαλάει διάφορα κ βρίσκει έναν άγνωστο να τα πει...εσύ μάλλον τους τραβάς περισσότερο!!!
Ε.