Η αποπλάνηση ενός 40χρονου... έφηβου (part 2)

[παρότι ο zero point με έβαλε σε σκέψεις για το κατά πόσον έκανα καλά που έγραψα το πρώτο μέρος της ιστορίας, θα τη τελειώσω μόνο και μόνο επειδή την ξεκίνησα και επειδή με ενοχλεί τρομερά να αφήνω πράγματα στη μέση]

Αφού μου άνοιξε η κολλητή και μπήκα στο σπίτι, κατευθείαν άρχισα να στρώνω το κρεβάτι μου. Αφού και αυτή ήταν αρκετά νυσταγμένη πέσαμε σύντομα για ύπνο. Εγώ παρότι κουρασμένος και άυπνος από το προηγούμενο βράδυ, πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Είχε περάσει παραπάνω από μία ώρα από την στιγμή που είχαμε χαιρετηθεί και δεν είχε αξιωθεί το γαϊδούρι να στείλει ένα μήνυμα, σκεφτόμουν. Αν δε στείλει στο επόμενο μισάωρο, ίσως να του στείλω εγώ, συνέχισα να σκέφτομαι. Ακόμη και να του αρνηθώ την πρόταση για να με επιστρέψει πίσω στην Εύβοια σκεφτόμουν, κάτι που όπως είχε δηλώσει θα τον ευχαριστούσε πολύ! Και ενώ κάνω αυτές τις σκέψεις , επιτέλους έρχεται μήνυμα  από αυτόν!

"Σε λατρεύω, αλλά δε ξέρω πως να στο δείξω. Έχω αράξει στο λιμάνι (έχει λιμάνι η περιοχή που μένει) και χαζεύω τη θάλασσα για να ξεχαστώ. Μάταια όμως. Θα τα πούμε αύριο."

Τότε συνειδητοποιώ πως η σχετική ατολμία δεν είναι σημάδι μη ενδιαφέροντος για μένα, αλλά λόγω του γεγονότος ότι δεν υπήρχε καμία προηγούμενη εμπειρία για αυτόν (όπως φυσικά και για μένα) αλλά και λόγω του γεγονότος ότι εν μέρει είχε εγκαταλείψει την ιδέα για εύρεση συντρόφου. Και τότε του απαντώ:

"Εγώ απλά βρίζω τον εαυτό μου που δεν προσπάθησα να αλλάξω το τέλος της βραδιάς και αρκέστηκα στο να σε βλέπω να απομακρύνεσαι..." 

Μετά ανταλλάξαμε μηνυματάκια για το ότι θα έπρεπε την επόμενη μέρα να αναπληρώσουμε για το λάθος κλείσιμο της βραδιάς και για την ατολμία μας. 

Όλο το βράδυ περνάει και πάλι με το να τον σκέφτομαι. Το επόμενο πρωί και πάλι έχοντας ξεκλέψει 2-3 ώρες ύπνου μόνο, συνειδητοποιώ πως αυτό πρέπει να είναι ο λεγόμενος εφηβικός έρωτας. Οι ετεροφυλόφιλοι απλά τον νιώθουν στην εφηβεία και εμείς όταν επιτέλους συμφιλιωθούμε με τη σεξουαλικότητά μας, δηλαδή στην ιδιότυπη δική μας εφηβεία! Τότε αποφασίζω να κάνω ακόμη πιο προφανείς τις προθέσεις μου μπας και τον κάνω να χαλαρώσει στέλνοντάς του αυτό:

  

"Πρέπει μάλλον να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι ήρθες να υποκαταστήσεις ένα μεγάλο κομμάτι του έτσι κι αλλιώς λιγοστού ύπνου μου! Όλο το βράδυ σε σκεφτόμουν. Ήθελα να σε έχω στην αγκαλιά μου... Καλημέρα!"   

Για να μην τα πολυλογώ καμιά 10ριά μηνύματα αντίστοιχου περιεχομένου αργότερα και αφού έχω συνειδητοποιήσει ότι έχω γίνει η gay εκδοχή αυτού που κοροϊδεύω στους straight (σαχλαμαρίζω όλη μέρα με sms) έρχεται να με πάρει από το σπίτι της κολλητής για να βγούμε και μετά να κατευθυνθούμε προς την Εύβοια. Με οδηγεί πρώτα προς το άδειο γραφείο του για να μου δείξει που δουλεύει (και καλά!) και εκεί φιληθήκαμε για πρώτη φορά. Το φιλί δεν το λες και τέλειο (μιας και οι δυο μας ήμασταν σε επίπεδο αρχάριου) αλλά παρόλα αυτά τα πόδια μου έτρεμαν για κανένα δεκάλεπτο και η καρδιά του χτύπαγε πιο δυνατά και από καμπάνα εκκλησίας...

Αφού κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο με ρώτησε που θα πάμε να φάμε. Και εγώ με θάρρος που δεν ήξερα από που έβγαινε τον ρώτησα όλο νόημα "Στην περιοχή σου δεν έχει delivery...". Ποιος εγώ, η παλιοκότα του κερατά έκανα και ανήθικες προτάσεις! Δε με αναγνώριζα! Αυτός δεν ήθελε να πάμε σπίτι του με τη δικαιολογία ότι ήταν ακατάστατο. Με ανάγκασε λοιπόν να πάμε για φαγητό σε μία ταβέρνα που για καλή μου τύχη μας σέρβιρε πολύ γρήγορα. Μετά ήθελε να πάμε για ποτό, αλλά ο επιθετικός εαυτός που είχε βγει για τα καλά από μέσα μου δεν το επέτρεψε. Αυτός ,αν ήταν δυνατόν, θα ήθελε να γυρνάμε κανα δυο μέρες σε όλα τα μαγαζιά της περιοχής του για να αποφύγει το αναπόφευκτο.

Με τα πολλά πηγαίνουμε σπίτι του το οποίο μόνο ακατάστατο δεν ήταν. Παρόλα αυτά για να αισθανθεί καλύτερα τον αφήνω να τακτοποιήσει πρώτα, όπως ήθελε. Αρχίζει λοιπόν με το να πετάει σκουπίδια, να πλένει πιάτα και μετά κατευθύνεται προς το μπάνιο. Εγώ να του λέω πως καταλαβαίνω πως είναι πολύ αγχωμένος (άλλωστε ήμουν και γω) αλλά δεν ήταν σωστό να με αποφεύγει κάνοντας δουλειές. Τι να τον τραβάω να βγει από την τουαλέτα, τι να προσπαθώ να τον γδύσω, τι να τον φιλάω. Τίποτα! Αυτός το χαβά του. Να σκύβει και να καθαρίζει τη μπανιέρα και να με φτιάχνει παραπάνω! Τρεις μέρες σε ξένο σπίτι ήμουν χωρίς... "χρόνο για τον εαυτό μου" και αυτός να με παιδεύει με τέτοιο τρόπο! 

Κάπου εκεί θυμώνω επειδή η πίεση μου έχει φτάσει μισό βήμα πριν το βιασμό και τον ρωτάω αν είναι σίγουρος για αυτό που πάμε να κάνουμε. Και τον προειδοποίησα ότι αν δεν ήταν θα μπορούσα να φύγω. Μετά από πολύ κόπο και βάσανο τον κατάφερα. Κάθε βήμα παραπάνω που κάναμε πάλι από την αρχή η πίεση. Και όσο πιο δύσκολος ήταν τόσο πιο πολύ να τον θέλω εγώ. Όλο το υπόλοιπο βράδυ μείναμε αγκαλιά, όπως του είχα πει και στο μήνυμά μου το πρωί.

Σπίτι όπως καταλαβαίνετε δεν γύρισα παρά μόνο το επόμενο απόγευμα. Ήταν προφανώς μία βραδιά που θα θυμάμαι για πάντα. Θα μείνει αξέχαστη ολόκληρη. Και τα ωραία, και τα άβολα και τα αστεία κομμάτια της. 

ΤΕΛΟΣ 

(της ιστορίας που θα μάθετε εσείς, γιατί η άλλη συνεχίζεται...)