Me myself and I...

Έφτασα αισίως (?) τις εκατό αναρτήσεις σε κάτι περισσότερο από 100 μέρες blogging. 

Σε αυτό το χρονικό διάστημα ανακάλυψα τον εαυτό μου, έβγαλα τα εσώψυχα μου και εσείς πραγματικά με ακούσατε και με βοηθήσατε να δω τα πράγματα από τη σωστή οπτική τους. 

Σε αυτό το χρονικό διάστημα σκέφτηκα τρεις φορές πολύ έντονα να το κλείσω το ρημάδι. 

Η πρώτη ήταν όταν άρχισα να συνειδητοποιώ ότι το blogging με άλλαζε ως άνθρωπο.  Με φόβιζε το γεγονός ότι ο δρόμος της συμφιλίωσης με το ότι ήμουν gay (που με οδηγούσαν μέρα με τη μέρα οι αναρτήσεις μου) θα ήταν ένας δρόμος χωρίς γυρισμό. Άλλαζα ραγδαία και δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω...

Μέσα σε λίγο παραπάνω από ένα μήνα, από εκεί που ήμουν σχεδόν στη χειρότερη ψυχολογική κατάσταση που έχω βρεθεί ποτέ (για διάφορους λόγους, αλλά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου να είναι το κερασάκι στην τούρτα...) και ενώ δεν τολμούσα ούτε στον ίδιο μου το εαυτό να παραδεχτώ πως είμαι gay, έβλεπα πως γρήγορα  είχα συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου και δεν αισθανόμουν πλέον ούτε μειονεκτικά ούτε άσχημα για το γεγονός ότι ήμουν gay. Κάπου εκεί ήρθε και η δεύτερη φορά που θέλησα όχι να το κλείσω αυτή τη φορά, αλλά να σταματήσω να γράφω μιας και ο σκοπός για τον οποίο είχα δημιουργήσει το blog είχε μάλλον επιτευχθεί...

Η τρίτη φορά ήταν την τελευταία βδομάδα. Με στεναχώρησαν τόσο κάποια σχόλια που έγιναν, που μου πέρασε για άλλη μία φορά από το μυαλό να το διαγράψω. Ήμουν μάλιστα σε τόσο άσχημη κατάσταση που για πρώτη φορά, παρότι βρισκόμουν μπροστά στον υπολογιστή δεν είχα όρεξη να γράψω το παραμικρό... :P

'Οπως και να έχει πάντοτε επικρατεί η λογική(?) και δεν σταματάω αφού, πέραν του ότι μου γεμίζει κάποιες από τις -αναγκαστικά- πολλές ελεύθερες ώρες μου, μου φτιάχνει (συνήθως) τη διάθεση και με κάνει να αισθάνομαι κάπως παραγωγικός.

ΥΓ1: Όπως τα γράφω αυτά όμως, μαθαίνω πως ο Πανίκας θα παραμείνει περιφερειάρχης μόνο της καρδιάς μας(!) και όχι Κεντρικής Μακεδονίας, λόγω καταδίκης του για παράβαση καθήκοντος! Καλύτερο δώρο δε θα μπορούσα να έχω για τη συμπλήρωση τριψήφιου αριθμού αναρτήσεων...!!!

ΥΓ2: Όλο λέω να βάλω tags στις αναρτήσεις μου και όλο το αφήνω για αργότερα. Ελπίζω να το έχω κάνει πριν συμπληρώσω 200 αναρτήσεις! :P

Σαχλοπαίγνια...

Με κάλεσε ο Mahler παίξω σε ένα παιχνιδάκι και εγώ δεν έχασα χρόνο. Φαίνεται δεν είναι της μοίρας γραφτό να γράψω μία ανάρτηση που αφορά ένα θέμα επικαιρότητας εδώ και ένα μήνα σχεδόν. Πάντα κάτι άλλο βρίσκεται και μένει για πιο μετά...

Λοιπόν ξεκινώ:

 English version:

1. What do you order at Starbucks?

Grande mocca coconut frapuccino light (αυτό με μάρανε!!!)or jasmine orange tea.

2. What's one thing in your closet that you cannot live without?

Myself! :P

3. What's one thing that most people probably wouldn't know about you?

That I'm gay! :P

4. Name one thing that you want to do before you die

Become president of a federal EU. (I'm never gonna die bitches!!!)

5. What's one food that you cannot live without?

Chicken or Turkey!!!

6. What quote/phrase do you live your life by?

Tis better to remain silent and be thought a fool, than speak and remove all doubt. (Abraham Lincoln) However, I, probably, do not try enough to live by it! ;)

7. What's your number one most listened to song on iTunes?

Not an iTune user. However as I have already stated before my no1 listened song is "Numb" form Linkin Park.

8. What kind of style would you define yourself as having?

In order to make some of my readers (that keep making fun of me staying in a non-urban area) happy, I would say the style of a redneck! :P

9. Favourite number

Three! You know why! ;)

10. Two hobbies

Blogging (holy shit!) and Diplomacy (yeah, it could be a hobby!!!)

11. Two pet peeves

1) scratching one's nose

2) talking very silently (greeks are loud after all!)

12. Guilty Pleasure

Ice cream... Kaimaki preferably!

Greek version

1. Τι νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις, αλλά τελικά δεν μπορείς.

Κωλοτούμπα (και να παραμείνω άθικτος!)

2. Ποια λέξη δυσκολεύεσαι να προφέρεις

Στα ελληνικά σχεδόν όλες! Είμαι μεγάλος σαρδαμιστής (μεγαλύτερος και από την Όλγα Τρέμη!). Μπορεί να πω την πιο μεγάλη και δύσκολη λέξη χωρίς σαρδάμ, και να κάνω το πιο τραγικό σαρδάμ με την πιο μικρή και εύκολη!

3. Αγαπημένο cartoon

Οι Jetsons! (κάτι σαν flinstones, αλλά στο μέλλον!) Εντάξει μπορεί να μην είναι και το πλέον αγαπημένο μου, αλλά ήθελα να το μνημονεύσω κάποια στιγμή σε ανάρτηση (μιας και δεν έχω βρει άλλον που να το έβλεπε... )

4. Πες 2 προτερήματα και 2 μειονεκτήματα

Προτερήματα

1)Είμαι τόσο καλός που συχνά πέφτω θύμα εκμετάλλευσης.

2)Είμαι τρομερά έξυπνος!

(2 είπε αλλά αν έπρεπε να βάλω τρία θα έλεγα πως είμαι πολύ μετριόφρων...)

Μειονεκτήματα

1.Είμαι τόσο καλός που συχνά πέφτω θύμα εκμετάλλευσης

2.Είμαι τρομερά νευρικός (στα όρια της σχιζοφρένειας!) αλλά ευτυχώς μου περνάει εύκολα!

5. Ποιο είναι πιο σημαντικό; αγάπη, φήμη, δύναμη, ή λεφτά?

Κουτάκι "όλα τα παραπάνω" δε βλέπω και ανησυχώ! :P

6. Αν μπορούσες να ζεις σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποια θα ήταν, και γιατί;

Πάντοτε με ιντρίγκαρε το μέλλον. Οπότε μάλλον στο μέλλον θα ήθελα να ζω... Από την άλλη αν ήταν να πάω στο παρελθόν θα ήθελα να ζω στην εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά με τις σημερινές μου γνώσεις (για να τις εκμεταλλευόμουν και να άλλαζα το μέλλον, δηλαδή το σημερινό παρόν!).

7. Μπορείς να θυμηθείς, τι έκανες σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν;

Βρισκόμουν στο τρένο. Ήταν Μ Πέμπτη και είχα πάρει άδεια από το στρατό και επέστρεφα Εύβοια, αφού το πρωί είχα ρίξει έναν καυγά τρικούβερτο με το διοικητή, μιας και τον κατηγορούσα για προνομιακή μεταχείριση ενός στρατιώτη... (μαλακία έγραψα! Ήταν Μ. Τετάρτη. Οπότε μάλλον σκοπιά θα έκανα και θα ετοιμαζόμουν για όλα αυτά που θα γίνονταν την επόμενη μέρα!)

8. Έχεις επαναλαμβανόμενα όνειρα ;

Ναι. Ένα από τα πλέον επαναλαμβανόμενα όνειρα (ή μάλλον εφιάλτες) είναι ένα που διαδραματίζεται σε μία γειτονική πολυκατοικία με πρωταγωνιστή εμένα και μία κούκλα τύπου Barbie. Για να καταλάβετε καλύτερα, πως λέμε "Chucky, η κούκλα του Σατανά", σε μένα είναι "Barbie η κούκλα του Σατανά"! (aizen αν μπορείς εξήγησέ μου αυτό το όνειρο μιας και το βλέπω και από πολύ μικρή ηλικία!)

10. Ποιο είναι το ζώδιο σου;

Τοξότης. Θέλετε και φώτο ζωδιακού χάρτη? Αν ναι πείτε το να την ανεβάσω!

11. Πως κοιμάσαι;

Σε εμβρυακή στάση με μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια.

12. Ποιο είναι το αγαπημένο σου vampire ;

O Ryan Reynolds (soooooo hot!!!!) από το Blade! Μπορεί να είχε "γιατρευτεί" και να ήταν πλέον κυνηγός vampire, αλλά αφού είχε υπάρξει έστω και για μία φορά μετράει!

Μα πείτε μου, δεν είναι πολύ μανάρι?

Σόρρυ, οι υπόλοιπες ερωτήσεις δε μου πολυάρεσαν και απείχα! :P Επίσης εγώ με τη σειρά μου δε θα χώσω κανένα! Όσοι πιστοί...

Εισαγωγή στο gay blogging...

Ίσως να έχω αναφέρει σε κάποιο σχόλιο πως πριν ανοίξω αυτό το blog, ασχολούμουν γενικότερα με το blogging (μάλλον ανεπιτυχώς, αφού σε διάστημα 2-3 χρόνων που ξημεροβραδιαζόμουν δεν είχα ούτε τη μισή επισκεψιμότητα απ' ότι έχει αυτό το blog με μόλις 12 εβδομάδες ζωής...). Η ενασχόλησή μου αυτή όμως λειτουργούσε ως ένα project για μένα, για να μη σκέφτομαι (συχνά καταπιανόμουν με διάφορες ασχολίες για να αποφύγω την ενδοσκόπηση που αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε στη συμφιλίωση με τον εαυτό μου...) οπότε το συνέχιζα για αρκετό καιρό. 

Κάποια στιγμή λοιπόν από τον ατελείωτο χρόνο σερφαρίσματος προς αναζήτηση θεμάτων για το προηγούμενο blog, άρχισα τις αναζητήσεις για gay blog. Αφού βεβαιώθηκα πως δεν με παρακολουθεί κανένας κατάσκοπος και πως δεν βρισκόταν κανείς πίσω μου βρέθηκα γρήγορα-γρήγορα στο blog του gay κλαψομούνη από κούνια...

Θυμάμαι πως είχα βρει τόσο απολαυστικά τα κείμενά του, αφού εν πολλοίς περιελάμβαναν τις δικές μου αγωνίες, αναζητήσεις, ιστορίες ομοφοβικών γονέων κ.ο.κ. Τo λάτρεψα και το τελείωσα σε λίγες ώρες. Μάλιστα στεναχωρήθηκα πολύ που ο Τομ Σόγιερ (το blogger profile name του κλαψομούνη) είχε ανακοινώσει πως δε θα αναρτούσε άλλα posts λίγες μέρες πριν την ανακάλυψη του blog του από εμένα. Παρόλα αυτά, όποτε εγώ αισθανόμουν τη σεξουαλική μου ταυτότητα να ξεχειλίζει έμπαινα και ξαναδιάβαζα όλες τις αναρτήσεις του και μου έφτιαχνε το κέφι. 

Αυτό έγινε και λίγο παραπάνω από 3 μήνες πριν. Έλα όμως που αυτή τη φορά δεν ήταν αρκετές οι αναρτήσεις του. Μπήκα και σε άλλα blogs. Ξεπέταγα το ένα μετά το άλλο σε λίγες μόνο ώρες. Αισθάνθηκα πως το blogging μου είχε λείψει, αφού το είχα παρατήσει πριν μπω στο στρατό, και θέλησα να το ξαναρχίσω. Αλλά αυτή τη φορά θα άλλαζα όνομα, θα άλλαζα θεματολογία θα ασχολούμουν με τον εαυτό μου και τους λόγους που με είχαν οδηγήσει σε αυτή την τραγική ψυχολογική κατάσταση. 

Και έτσι έγινε. Σε λίγους μήνες αισθάνομαι πως ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ στη ζωή μου. Η συμφιλίωση με τον ίδιο μου τον εαυτό είναι ένα από τα καλύτερα επιτεύγματα της σχεδόν τρίμηνης ενασχόλησης μου με το blog. Για όλη αυτή τη βελτίωση της ψυχολογίας μου οφείλω να ευχαριστήσω όλους εσάς. Όσους διαβάσατε και σχολιάσατε τα κείμενά μου (και ειδικά τα πρώτα) αλλά και όλους εσάς που βγάλατε στα blog σας ένα κομμάτι του εαυτού σας που με έκανε να δω τον εαυτό μου διαφορετικά. Και κυρίως θέλω να ευχαριστήσω τον gay κλαψομούνη από κούνια -που από τις πολλές φορές που έχω διαβάσει τις αναρτήσεις μου αισθάνομαι λες και τον ξέρω προσωπικά- που μέσω των κειμένων του και της blogroll του έγινε η εισαγωγή μου στο gay blogging...

Δικαίως δεν πτοούμαι...

Το πόσο ταυτίστηκα με την ανάρτηση του Aizen δε λέγεται. 

Όλο τον τελευταίο καιρό, δε λέω να σχεδιάσω κάτι (ακόμη και 2 βδομάδες πριν!) όλο και κάτι θα συμβεί για να βγάλει τα σχέδια μου εκτός τροχιάς. Η αλήθεια είναι δεν επιτρέπω να βγουν και πολύ εκτός τροχιάς γιατί πάντοτε βρίσκω τη συντομότερη παράκαμψη που αφήνει τον αρχικό σχεδιασμό σχετικά ανέπαφο και περιλαμβάνει την καλύτερη δυνατή διαχείριση της εμφανιζόμενης κρίσης σε σχέση με τη δοθείσα συγκυρία!

Παρά τα μικρά στραβοπατήματα όμως, προσπαθούσα να βλέπω την θετική οπτική όλων των μικροπροβλημάτων που συναντούσα! Είμαι πάνω απ' όλα αισιόδοξος άνθρωπος που δεν αφήνει να τον ρίχνουν "σαχλαμάρες" όπως θάνατοι (ευτυχώς 90χρονων-και πλέον- θείων), πολλαπλά κρυώματα, γρίπες και γαστρεντερίτιδες, υποψίες για σοβαρές ασθένειες (ευτυχώς ήταν false alarm!) κοντινών προσώπων κ.ο.κ. Σα να λέμε μόνο Τακαμούρι που δε με έπιασε! Παρότι, λοιπόν, με μιζεριάζουν και με κάνουν να αισθάνομαι πιο γκαντέμης και από τον εκ Κρήτης καταγόμενο αιωνόβιο πρώην πρωθυπουργό (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε γιατί φοβόμαστε μην κάνει κανα Τσουνάμι και προς Μεσόγειο μεριά...) όλα αυτά τα γεγονότα, η αισιόδοξη ματιά μου με κάνει να σκέφτομαι πως με βάση το νόμο των πιθανοτήτων δεν μπορεί, όλο και κάποιο καλό θα συμβεί για να αντισταθμίσει τα μικρο-κακά που μου συμβαίνουν (και δε με αφήνουν να ευχαριστηθώ τα αρκετά θετικά που έχουν συμβεί στη ζωή μου το τελευταίο διάστημα!). 

Όπερ και εγένετο!  Πέρασα το μόνο μάθημα που έδωσα στην εξεταστική (που μόνο εγώ και όλοι εσείς που με διαβάζετε ξέρετε τι είχα περάσει για να δώσω και που τελικά πέραν της ταλαιπωρίας είχε συμβάλει στο να μείνω άρρωστος για περίπου ένα μήνα!) κάτι που σημαίνει πως απομένει μόνο ένα για την αποπεράτωση της πολυετούς φοίτησής μου στο ελληνικό πανεπιστήμιο! Οι κύριοι του οικονομικού επιμελητηρίου παρακαλώ να ετοιμάζονται για την άφιξη μου! Επειδή είμαι απλός άνθρωπος, δε ζητάω παρα μόνο ένα κόκκινο χαλί σαμπάνια μπρι και σολομό από τη Σκωτία... 

Ευχαριστώ!

Για να γελάει κάθε πικραμένος...

Γενικότερα είμαι ένα αρκετά αισιόδοξο άτομο. Προσπαθώ από όλα τα αρνητικά που τυχαίνουν στη ζωή μου (ή και του οποιουδήποτε) να βλέπω τη θετική τους πλευρά. Έχω τη βαθιά πεποίθηση πως όλα συμβαίνουν για καλό. Ή τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να αποδεικνύω, όσο πιο συχνά μπορώ.Όμως, όταν αρκετές μικρές αναποδιές μαζεύονται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί και να με πάρει από κάτω. Για όλους εμάς όμως που μπορεί να μη βρισκόμαστε στα καλύτερά μας υπάρχει πάντοτε αυτή η εταιρία κολοσσός, που είναι και η καλύτερη εταιρία για να δουλεύεις (ναι σωστά μαντέψατε η google), να μας δώσει ένα κατιτίς να γελάσει το χειλάκι μας.

Ως άνθρωπος του διαδικτύου, δε θέλω να αποθηκεύουν οι browser μου τίποτα! Ούτε ιστορικό, ούτε κωδικούς, ούτε cookies ούτε τίποτα (αν πάθω καμιά αμνησία την πάτησα!). Για αυτό ακριβώς το λόγο, λοιπόν χρησιμοποιώ συνήθως τo private browsing των browser μου. Είμαι και σχιζοειδής, πανάθεμά με ανοίγω συνήθως 2:  firefox και chrome (μπορεί ο chrome να είναι μακράν γρηγορότερος και καλύτερος, αλλά είμαι και συναισθηματικά δεμένος με την καταραμένη την αλεπού, έχει και μπόλικα addon, οπότε δεν την αποχωρίζομαι, όσο κι αν σέρνει!). Για να μη σας τα πολυλογώ, όταν στον chrome, εισήχθη η έννοια του private browsing, έτρεξα να τη δοκιμάσω! Και με το που την ανοίγω βλέπω αυτό:

κλικ

και φυσικά βάζω τα γέλια!

Από τότε, όποτε δεν είμαι και πολύ στα καλά μου κάθομαι και το διαβάζω και φτιάχνει άμεσα η διάθεση!

ΥΓ: Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που το χρησιμοποίησα κοίταξα πίσω μου (!) αλλά και διέγραψα κάτι επεισόδια του chuck που είχαν ξεμείνει στο pc για να 'χω το κεφάλι μου ήσυχο... :P

Πίσω και σας φάγαμε!!!!

Άλλη μία καταπιεσμένη, ντουλαπάτη αδερφή που ζει στην επαρχία μπαίνει στη ζωή μας μέσω της ελληνικής blogόσφαιρας. Πάνε οι καιροί που καθόμασταν και μιζεριάζαμε μόνοι μας, κλεινόμασταν στα σπίτια και κλαίγαμε τη μοίρα μας (δε ξέρω για σας αλλά εγώ αυτά έκανα...). Τώρα υπάρχει διέξοδος, υπάρχει το blogging! Ανοίξτε όλοι ένα blog και ελάτε να γίνουμε... πολλές! :)

Τώρα για το συγκεκριμένο. Στον closeted bloke  αναγνώρισα τη μιζέρια των πρώτων μου αναρτήσεων (μας προειδοποιεί πως θα γίνουμε και μάρτυρες της γκρίνιας του, οπότε σίγουρα θα βρω και άλλα κοινά!) και ταυτίστηκα με την περιγραφή των νεανικών του χρόνων (καλά με αυτή πρέπει να ταυτίζεται σχεδόν ο κάθε ομοφυλόφιλος της χώρας αλλά τεσπα...). Πρέπει να έχει μία μανία με την Αγγλία αφού πέραν του ότι γράφει πως του αρέσουν οι βρετανικές σατιρικές εκπομπές χρησιμοποιεί τη λέξη bloke στον τίτλο του που είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές βρετανικές λέξεις... Μετά από μένα το αμερικανάκι, έρχεται στην blogόσφαιρα και ένα... βρετανάκι!

Περιμένουμε πως και πως να μάθουμε για σένα closeted bloke...

He's back!!!!

Η τουλάχιστον έτσι νομίζω...

Ο λόγος για τον διαχειριστή του homogreek. Μπορεί να αναγκάστηκε λόγω απειλών να κλείσει δις το blog του ("το Νούμερο 1 Gay blog στην Ελλάδα" όπως αρέσκετο να το αποκαλεί!), την πρώτη για πολύ λίγες ώρες και τη δεύτερη μόνιμα, αλλά απ' ότι φαίνεται δεν κατάφερε να μείνει για πολύ μακρυά από τη λατρεμένη blogόσφαιρα! Και αφού πλέον το url του προηγούμενου blog του δε βρίσκεται πλέον στην κατοχή του απλά δημιούργησε καινούριο!

Εδώ και λίγο καιρό έχει δημιουργήσει το gaynews24 και ακόμη παλεύει να βρει άκρη με χρώματα και template...

Welcome back...

Γνωριμία με ένα... άστρο!

Τα άστρα μου για αυτή τη βδομάδα με προέτρεπαν να βγω έξω, μιας και εκεί λέει βρίσκονται οι ευκαιρίες και όχι στο σπίτι (που σύμφωνα πάντα με αυτά η διάθεση μου με προέτρεπε να μείνω!). Έτσι και γω αποφάσισα να ακολουθήσω αυτή τη συμβουλή των άστρων και επεδίωξα να κάνω πράξη την απόφαση που είχα λάβει να πάω για καφέ με μία γειτόνισσα blogger, ένα άλλο άστρο, τη Marionastro!

Αποφασίσαμε λοιπόν να συναντηθούμε στην πολυαγαπημένη της Χαλκίδα (δείτε εδώ ένα δείγμα αυτής της αγάπης της!) και παρόλο που προσπάθησα να πάμε για καφέ στο επίσης πολυαγαπημένο της Mostar (άνετα θα μπορούσε να λέγεται και μόστρα...) δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ήταν τελικά εφικτό!!!

Τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους! Σύμφωνα με την Άση (το παρατσούκλι της κολλητής) θα έπρεπε να έχω μία αδυναμία στους Υδροχοόους (όχι μη με ρωτήσετε δεν είμαι κολλημένος με τα ζώδια, απλά αν έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο πρέπει να βρίσκεις διέξοδο...). Μέχρι σήμερα όμως το αντίθετο παρατηρούσα! Όλοι οι υδροχόοι που γνωρίζω μου βγάζουν μία αντιπάθεια (ένα μπλιαχ που θα λέγε και η Marion!). Αυτήν όμως την υδροχοΐνα μες την καρδιά μου την έβαλα! Ένα από τα πλέον τρελά και καλοσυνάτα άτομα που έχω γνωρίσει (αλλά για να πω και του στραβού το δίκιο, λίγο Mahler τον θέλει ο κώλος της για να στρώσει!!!). Μέχρι να της την πέσω -σας λέω- σκέφτηκα, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι πλέον δεν τα κάνω αυτά γιατί δεν πιέζομαι από τον εαυτό μου και την κοινωνική κατακραυγή (sic) να αποκτήσω ετεροφυλοφιλική σχέση! I have embraced my gay side, βλέπετε (πόσο καιρό το γυρόφερνα να το γράψω αυτό δε λέγεται...)!

Αφού γνωριστήκαμε, αναλύσαμε περαιτέρω τις αναρτήσεις μας και είπαμε τι κρύβετε πίσω από αυτές (βλακείες! Βασικά και οι δυο μας γράφουμε σχεδόν επακριβώς αυτά που εννοούμε αλλά τέλος πάντων)  και εξομολογηθήκαμε αυτά που δεν έχουμε γράψει ούτε στα blog μας κ.ο.κ. είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσουμε. Εκεί αποφασίσαμε να επαναλάβουμε σύντομα τη συνάντησή μας αυτή και χώρισαν οι δρόμοι μας!

Και τώρα ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε! ¨Ηρθε η ώρα της πρότασης! 

Marionastro, will you marry me? Εεεεεεε, λάθος! Marionastro, πότε θα ξαναπάμε για καφέ? 

ΥΓ1: Εδώ και καιρό που διαβάζω παλαιότερες αναρτήσεις στα blog σας με πιάνει λύσσα που κάνατε συναντήσεις blogger και τώρα τις έχετε κόψει! Ε, τώρα αισθάνομαι δικαιωμένος!

ΥΓ2: Αν υπάρχει κανείς άλλος blogger (ή και αναγνώστης δεν κολάμε εμείς!!) από τα μέρη μας που πέρνει μάτι τούτη την ανάρτηση ας επικοινωνήσει για τα περαιτέρω! Φυσικά θα περάσει από casting πρώτα! Και να ξέρετε η marion είναι αυστηρή! Σαν την Καγιά ένα πράγμα!

ΥΓ3: Δείτε τη δική της πλευρά της ιστορίας εδώ

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις...

... πόσοι είμαστε τελικά.

Το blogging είναι κατεξοχήν μία ασχόληση στην οποία πολύ συχνά οι bloggers ομφαλοσκοπούμε. Τα blogs πέραν από το να τα διαβάζουμε είναι και για να σχολιάζουμε.

Μέχρι στιγμής πέραν από τους συν-bloggers δυο-τρία άτομα έχουν σχολιάσει εδώ, έστω και ανώνυμα. Παρόλα αυτά ξέρω πως κάποιοι διαβάζουν με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια τις αναρτήσεις μου (σας καρφώνει η ip σας στον tracker μου! όλους σας έχω φακελωμένους, ρε!!! :p) και τους ευχαριστώ για αυτό.

Αλλά πείτε καμιά κουβέντα! Γράψτε τίποτα βρε αδερφέ να γνωριστούμε. Κοροϊδέψτε με στο κάτω κάτω που σας έχω πρήξει με τις ανασφάλειες και τις ιστορίες μου!

Ανακαλύψεων συνέχεια...

Τα όρια της ελληνικής gay blogοσσφαιρας φαίνεται πως δεν έχουν όρια (τουλάχιστον για έναν νέο σε αυτήν, όπως εγώ).

Πριν λίγο καιρό σας προέτρεψα να βάλετε τα κλάματα.

Σήμερα ήρθε η ώρα να σας προτρέψω να γελάσετε με την καρδιά σας. Ένας blogger που μπορεί και γράφει καταπληκτικά! Μπορεί να είναι ανενεργό το blog του τον τελευταίο καιρό. Αλλά η τριετής του πορεία έχει αφήσει πίσω τρομερά κείμενα! Ακολουθήστε την πεπατημένη. Ξεκινήστε από την πρώτη ανάρτηση και φτάστε ως το σήμερα.

ΥΓ: Ακολουθήστε τη συμβουλή του g for george και μην το διαβάσετε σε ώρες κοινής ησυχίας. Είναι τόσο αστεία τα κείμενα που δε θα μπορέσετε να συγκρατηθείτε και θα γελάσετε μέχρι δακρύων!!!

Πολύ κλάμα...

Εχθές σχολίασε για πρώτη φορά στο blog μου ο turigr. Δεν είχε τύχει να μπω στο blog του και το έκανα. 

Έχω όμως τη συνήθεια να διαβάζω όλες τις αναρτήσεις ενός blog πριν πατήσω κλικ στο "παρακολούθηση". 

Ξεκινώντας από το 2008 που ξεκίνησε να γράφει, συνάντησα μία τρομερή αληθινή ιστορία αγάπης. Μιλάμε για πολύ κλάμα.

Διαβάστε την:

Η τύχη Ι

Η τύχη ΙΙ

Η τύχη ΙΙΙ

Η τύχη ΙV

Η τύχη V

Η τύχη VI

Edit: Για να μην αρχίσω και δίνω και άλλα link (πιστεψτε με θα ηταν πάρα πολλά!) διαβάστε όλο το blog αντίστροφα (από τα παλαιότερα προς τα νεότερα).  Αν το κάνετε πάντως πάρτε και δυο τρία πακέτα χαρτομάντηλα δίπλα... Θα τα χρειαστείτε!

Το τέλος της εορταστικής περιόδου.

Σήμερα είναι ουσιαστικά η τελευταία μέρα της φετινής εορταστικής περιόδου. Και λέω ότι είναι σήμερα και όχι αύριο καθώς αύριο θα είναι ημέρα επιστροφής για όσους είχαν και φέτος την οικονομική δυνατότητα να πάνε στα εξοχικά τους και μέρα συνειδητοποίησης της επιστροφής στις συνήθειες των  επαγγελματικών, σχολικών (ή και ακαδημαϊκών)  υποχρεώσεων.

Παλιότερα η περίοδος των Χριστουγέννων ήταν η αγαπημένη μου και όταν τελείωνε στεναχωριόμουν αρκετά. Θυμάμαι τη μεγάλη χαρά που είχα για να στολίσουμε το δέντρο και τη λύπη μου όταν το έβρισκα ξεστολισμένο όταν επέστρεφα σπίτι μετά την πρώτη σχολική μέρα του χρόνου. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη μου για το δέντρο που ξόδευα πάντα, τουλάχιστον τα μισά χρήματα από τα κάλαντα για νέα στολίδια και λαμπάκια. Και μετά ξάπλωνα στον καναπέ του σαλονιού και χάζευα το δέντρο επί ώρες αφήνοντας το μυαλό μου να ταξιδεύει...

Αυτά όμως πέρασαν. Φέτος ήταν ίσως η πρώτη χρονιά που δεν είχα κανένα μα κανένα ενδιαφέρον για τις γιορτές. Εντάξει. Η αλήθεια είναι πως μου άρεσε που είδα φίλους που είχα να δω καιρό αλλά  και μέλη της οικογένειας που λόγω υποχρεώσεων είχα παραμελήσει... Αλλά μέχρι εκεί. Ήταν που ήταν ήδη άσχημη η διάθεση, όλοι είχαν να πουν κάτι για την οικονομική κρίση με αποτέλεσμα μετά να σέρνομαι στα πατώματα...

Και τώρα τέλος. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Αρχίζει ξανά (για όσους είχε σταματήσει τουλάχιστον...) η ρουτίνα της καθημερινότητας. Για μένα πάντως έτσι είναι. Πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσω διάβασμα και να επιστρέψω στην προ-χριστουγεννιάτικη καθημερινότητα. Δηλαδή να μην κάνω τίποτα και να τρελαίνομαι. Τουλάχιστον αυτές τις γιορτές ο Αη-Βασίλης μου έφερε για δώρο αυτό το blog κάτι που μέχρι τώρα συμβάλει θετικά στη ζωή μου. Μόνο και μόνο η αξία της καταπολέμησης του άγχους αλλά και της μερικής αποβολής της μιζέριας που καταφέρνω με το να γράφω είναι ανεκτίμητη.