Coming out (s01e07)

Διακοπές του Πάσχα ήταν, το χωριό είχε γεμίσει με κόσμο (κρίση ακούμε και κρίση δεν είδαμε! Τόσο το χωριό όσο και οι γύρω περιοχές και τα μαγαζιά τους ήταν ασφυκτικά γεμάτα!) και ως εκ τούτου ήταν ευκαιρία να δω αγαπημένους φίλους που δυστυχώς οι επαγγελματικές και ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις είχαν καιρό να επιτρέψουν επίσκεψη τους στο χωριό!

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια είδα μία πολύ καλή φίλη μου και κολλητή της κολλητής μου! Ποιητική αδεία ας την πούμε... Φωτεινή!  Αφού τελείωσε να ρωτάει επίμονα τα νέα μας (κακή συνήθεια της που συνήθως σημαίνει πως έχει πολλά νέα να πει η ίδια...) μας είπε τα δικά της! Εγώ ήθελα τόσο πολύ να πω τα δικά μου νέα αλλά αισθανόμουν πολύ περιορισμένος! Πραγματικά ούτε να διανοηθώ θα μπορούσα να έχω μία διπλή ζωή! Μία ώρα ήμασταν μαζί και είχα ανεβάσει 500 σφυγμούς μη τυχόν και μου ξεφύγει κάτι πριν της αποκαλύψω την αλήθεια για μένα!

Όταν τελειώσαμε τον καφέ και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, ξεκινήσαμε να κάνουμε βόλτες με το αυτοκίνητο! Ήμασταν εγώ η Φωτεινή και η αδερφή της. Κάπου εκεί κάνω τον συνήθη πρόλογό μου που ξεκινάει πως τον περασμένο Δεκέμβρη δεν ήμουν και πολύ στα καλά μου. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω πετάγεται η Φωτεινή για να πει πως και η ίδια δεν ήταν καλά επειδή εκείνη την περίοδο αφού είχε χωρίσει (κι ας τα είχε ξαναπεί πριν 10 λεπτά!). "Damn it woman! I'm trying to come out!" σκέφτηκα και μη αφήνοντας την να τελειώσει, συνέχισα τη σύντομη ιστορία μου που κατέληγε με την ανακοίνωση ότι είμαι gay! 

"Πως?" αποκρίνεται η Φωτεινή! "Είμαι gay!" επανανέλαβα εγώ. "Εγώ θα υπερασπιζόμουν σθεναρά πάντως τον ανδρισμό σου..." είπε η αδερφή της Φωτεινής. "Καλά μη βάλεις και στοίχημα..." της απαντάω εγώ αστειευόμενος! Μετά από κανα πεντάλεπτο συνοπτικής αφήγησης μου που απαντούσε στις ερωτήσεις "πως", "πότε" και κυρίως γιατί είχα κοπέλα στο Λύκειο όπου με παρακολουθούσαν αποσβολωμένες και αφού συνειδητοποίησαν πως δεν αστειεύομαι η Φωτεινή μου είπε πως για αυτή δεν αλλάζει τίποτα αφού είμαι ο φίλος της που πάντα θα αγαπάει. Κάπου εκεί πάει να βγάλει ένα λογύδριο η αδερφή της πως το να είναι κάποιος gay είναι απόλυτα φυσιολογικό και άλλα τέτοια βαρύγδουπα, που έρχεται να διακόψει η Φωτεινή επειδή θέλει να συνεχίσω να μιλάω εγώ.

Εγώ είχα εντυπωσιαστεί όμως με την έναρξη του λογυδρίου της αδερφής της. Η αδερφή της Φωτεινής (λίγο μικρότερη από μένα σε ηλικία) είναι από τα άτομα που στο Λύκειο ήταν από τα πλέον ξενοφοβικά και ομοφοβικά (λόγω της αρκετά συντηρητικής οικογένειας από όπου προέρχονταν) και είχαμε κάνει άπειρα μικροκαυγαδάκια για τις "ανωμαλίες της φύσης" όπως αρεσκόταν να μας αποκαλεί. Παρόλα αυτά εγώ έκανα υπομονή μέχρι ο κολλητός της -που είχα ψηλιαστεί πως είναι gay- να της κάνει coming out για να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα και να μετριάσει την ομοφοβία της. Όπερ και εγένετο. Από τη στιγμή που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο με τον κολλητό της και έφυγαν από το χωριό, παρατήρησα την απόλυτη μεταστροφή στις αντιλήψεις της και φαντάστηκα πως το είχε κάνει ο κολλητός το θαύμα του! Αλλά από εκεί που μας αποκαλούσε ανωμαλίες της φύσης να μιλάει με τόσο καλά λόγια δεν το περίμενα...

Μετά από μία περίπου ώρα που συζητάμε έχουν αρχίσει να μου κάνουν ανάκριση για το αν τα έχω με κανέναν. Εγώ μιας και έχω δει πως το έχουν πάρει πολύ καλά -βλακωδώς- πίστεψα πως δε θα υπήρχε πρόβλημα να τους μιλήσω για το boyfriend. Αφού τους είπα συνοπτικά την ιστορία της γνωριμίας και αφύ έχουμε ήδη πάρει το δρόμο για το σπίτι (Μ. Παρασκευή ήταν έπρεπε να ετοιμαστούμε για τον επιτάφιο!) η Φωτεινή πετάει το κορυφαίο: "Πείτε με αφελή και χαζή, αλλά εγώ πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα παντρευτείς (γυναίκα)."

συνεχίζεται...

The cord is cut...

Thanks ;)

Developing my gaydar...

Όσο δεν είχα συμφιλιωθεί με το σεξουαλικό προσανατολισμό μου και ούτε καν μπορούσα να παραδεχτώ ποιος πραγματικά είμαι ούτε καν στον ίδιο μου τον εαυτό, δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να διακρίνω ποιος θα μπορούσε να είναι gay από τα άτομα που ήξερα ή απλά τύχαινε να γνωρίσω... Από τη στιγμή όμως που συμφιλιώθηκα με το γεγονός ότι είμαι gay, αυτό με απελευθέρωσε και θεωρώ πως ίσως και να μου ανέπτυξε λίγο αυτό το χαρακτηριστικό!

Συχνά λοιπόν πλέον βλέπω μία παρέα και μη γνωρίζοντας πως, τι και γιατί έχω την αίσθηση ότι ένα από τα άτομα είναι gay. Δεν ξέρω πως και σίγουρα δε γνωρίζω αν και κατά πόσον είναι αληθής αυτή η αίσθηση που αποκομίζω αλλά αυτό ακριβώς αισθάνομαι. Ίσως απλά να είναι ένας ευγενής πόθος μου. Μάλιστα επειδή βλέπω πως το boyfriend πολλές φορές με κοροϊδεύει για αυτή μου την αίσθηση -ασχέτως αν μετά από παρατήρηση φτάνει στο συμπέρασμα πως ίσως να έχω και δίκιο- συχνά υπερβάλλω και "βγάζω" ολόκληρες ντουζίνες ανδρών gay μόνο και μόνο για να τον πειράξω...

Πρόσφατα λοιπόν, γνώρισα το boyfriend μίας πολύ καλής μου φίλης. Είχα καιρό να τη δω και αφού πήγαμε για καφέ και είπαμε τα νέα μας (σε αυτό βόλεψε το ότι είναι Πάσχα και έχουν επιστρέψει όλοι -άρα και αυτή- στο χωριό!) μου είπε πως το καινούριο boyfriend έχει εξοχικό εδώ κοντά και κανονίσαμε να βγούμε το βράδυ για να τον γνωρίσω.

Από εξωτερική εμφάνιση παρότι ήταν πολύ γλυκός, δεν είχε καμία σχέση με προηγούμενους συντρόφους της. Μέχρι πρότινως σχετιζόταν συνήθως σε άνδρες με πολύ εντυπωσιακή εμφάνιση και μου άρεσε αυτή η μεταστροφή που για εμένα σήμαινε πως μάλλον θα έδινε πλέον παραπάνω σημασία στα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα των ανθρώπων...

Μετά από κάμποση ώρα που τον παρατηρώ όμως αρχίζω και διακρίνω κάποια χαρακτηριστικά που ίσως να μην έχουν καμία σημασία, αλλά αν τα συσχετίσω με τη γενικότερη αίσθηση που μου άφησε ως άνθρωπος μπορεί και να σημαίνουν πως είναι gay. 

Και η ερώτηση τώρα είναι μία: Λες αυτό το πράγμα στην φίλη σου ρισκάροντας τη φιλία σου μαζί της, ή απλά κάνεις την πάπια -μιας και δεν είσαι σίγουρος για αυτό, και το gaydar σου δεν είναι και το πλέον αξιόπιστο εργαλείο πάνω σου ;)- ελπίζοντας πάντα να μην πληγωθεί η φίλη σου από αυτό?